DZIAŁALNOŚĆ PRZED II WOJNĄ ŚWIATOWĄ

Swoją karierę zawodową Stanisław Wachowiak rozpoczął w Banku Spółdzielczym w Kościanie. Pracował tam krótko, by już w 1916 roku przejąć stanowisko dyrektora Banku Ludowego w Inowrocławiu - dawnej Hohensalzy. Po zakończeniu I Wojny Światowej objął tam stanowisko pierwszego polskiego przewodniczącego Rady Miejskiej, a podczas powstania wielkopolskiego, które miało miejsce 5 stycznia 1919, przejął władzę w mieście i w imieniu Naczelnej Rady Ludowej wynegocjował ewakuację niemieckiego garnizonu z Inowrocławia. W 1920 złożył swoją kandydaturę do Sejmu Ustawodawczego z listy założonego w Wanne Narodowego Stronnictwa Robotników. Został wybrany posłem z powiatu Lubawa w Prusach Zachodnich, w Województwie Pomorskim. W 1922 roku ponownie wziął udział w wyborach do Sejmu, zdobywając mandat poselski.
                                                                     

                                                                                                                 Przejdź do artykułu o działalności poselskiej

   

Zrezygnował z niego w 1924  roku, gdyż został mianowany wojewodą pomorskim. Już wtedy posiadał bogate doświadczenie zarówno w sprawach działalności politycznej, jak i administracji państwowej. Ówczesna sytuacja polityczna na Pomorzu nie była dla Wachowiaka korzystna, wzrastały wówczas wpływy endecji przy jednoczesnym spadku poparcia dla NPR.

 Do jego osiągnięć podczas piastowania stanowiska wojewody pomorskiego należy zaliczyć: 

• rozbudowę Gdyni i jej infrastruktury komunikacyjnej, 
• łagodzenie konfliktów na  tym obszarze, 
• nawiązanie dialogu z władzami mniejszości narodowych, 
• nawiązanie dialogu władzy z ludnością kaszubską i mazurską, 
• troska o działalność naukową, kulturalną itp, 
• rozwój dziedzin życia województwa na miarę środków finansowych, 
• złagodzenie negatywnych skutków wydarzeń z maja 1926 roku, poprzez propagowanie postawy neutralnej. 

Polityczna kariera Wachowiaka skończyła się gwałtownie, gdy skrytykował zamach stanu przeprowadzony przez marszałka Józefa Piłsudskiego w 1926 roku - z którym przez wiele lat utrzymywał dobre stosunki i aktywnie go wspierał. Został wówczas odwołany ze stanowiska wojewody, stając w opozycji do rządów sanacji. Przez kolejne lata (1926-1929) pracował jako dyrektor Komitetu Organizacyjnego Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu, popularnie zwaną ,,PeWuKą". Jak powiedział sam Stanisław  Wachowiak: ,,Nie przypuszczaliśmy wtedy, że PWK w niespełna 3 lata później miała stać się największym dziełem zbiorowym dwudziestolecia, dziełem nie jednego miasta, lecz całego  Narodu". Wystawa odbyła się w 1929 roku i trwała od 16 maja do 30 września. Był to  wielki sukces dra Wachowiaka, co podkreślił nawet w swojej autobiografii. ,,Poranek 16 maja 1929 był największym triumfem mego życia".

W okresie 1930-1931 był dyrektorem generalnym Naczelnej Organizacji Zjednoczenia Przemysłu i Rolnictwa Zachodniej i Południowej Polski, a następnie od 1939, objął stanowisko dyrektora generalnego Związku Kopalń Górnośląskich ,,Robur" w Katowicach.