DZIAŁALNOŚĆ POSELSKA

Mandatu Radnego i stanowiska przewodniczącego Rady Miejskiej w Inowrocławiu Stanisław Wachowiak zrzekł się w grudniu 1920 roku, wybierając drogę kariery politycznej na skalę krajową. Przeprowadził się do Poznania, do zamku, który stał się  wtedy jego siedzibą, ponieważ objął stanowisko Wiceministra byłej Dzielnicy  Pruskiej. Podporządkowane były mu departamenty pracy i opieki społecznej oraz robót publicznych. W 1920 roku została mu powierzona funkcja pełnomocnika rządu podczas sesji komisji arbitrażowej, która odbyła się w Poznaniu w tym samym roku. Obrady dotyczyły ubezpieczeń społecznych.

W lipcu 1921 NPR i Związek Zawodowy Polski rozpoczęły akcję przeciwko wolnemu handlowi ziemiopłodami. Negatywne reakcje na ten postulat zmusiły Stanisława Wachowiaka do złożenia dymisji na początku lipca 1921 roku. W sierpniu 1921 towarzyszył ministrowi Ludwikowi Darowskiemu w czasie konferencji prasowej poświęconej min. strajkowi kolejarzy. Zastępował też ministra w procesie tworzenia prawa i norm  odnoszących się do funkcjonowania administracji.

Wziął udział w wyborach do Sejmu z 1922 r. i ponownie został posłem, tym razem z okręgu Szamotuły.

Stanisław Wachowiak miał bardzo dobry kontakt z marszałkiem Józefem Piłsudskim i wykorzystywał to w działalności na rzecz państwa. Jako podsekretarz stanu miał duże zasługi w dziedzinie skarbowości, rozwoju rolnictwa, przemysłu i handlu. Świadczy o tym między innymi jego zaangażowanie w budowę portu w Gdyni. Okazał się urzędnikiem kompetentnym, realizującym program swojej partii. Pracował bowiem w trudnych warunkach  w instytucji, której istnienia nie akceptował.  Tak właśnie przedstawia się jego działalność podczas pełnienia funkcji posła na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. W 1923 został przewodniczącym Frakcji Parlamentarnej Narodowej Partii Robotniczej.